Χορέψτε Για Τη Μαμά, Ζήστε Για Την Ελένη

Μετά από αυτό φυσικά έβαλα ένα τέλος στη χημειοθεραπεία. Και καταλήξαμε να πάμε στην Ιταλία ούτως ή άλλως, αλλά 45 μέρες αφότου έπρεπε να κάνουμε και με έναν γύρο χημειοθεραπείας μέσα της, έτσι τα ποσοστά τώρα πέφτουν πολύ. Σε αυτό το σημείο, ένας από τους καλούς φίλους της μαμάς που είναι γιατρός και τους καθοδηγούσε δεν εκτίμησε ότι σταμάτησα τη χημειοθεραπεία της και της έκανα φυσική θεραπεία, και έκανε μερικές περιπετειώδεις παρατηρήσεις κάθε τόσο, αλλά πραγματικά δεν έδινα μια σκατά. Τα πράγματα πήγαιναν υπέροχα με όλες τις θεραπείες που της έκανα, αλλά κατάφερα να το κάνω μόνο για περίπου ένα μήνα πριν αρχίσει να βγαίνει το σώμα. Το καθόλου φαγητό και οι συνεχείς εμετοί δυσκόλευαν να κρατήσει οτιδήποτε μέσα της.

Δεν θα ασχοληθώ με περισσότερα καθημερινά πράγματα γιατί είναι πολύ επώδυνο για να το ξαναζήσω, οπότε θα προχωρήσω γρήγορα στην κηδεία της μαμάς.

Στην κηδεία, το πρώτο άτομο που έδωσε ένα εγκώμιο ήταν αυτός ο γιατρός με τον οποίο έκανα τα κεφάλια μου. Δεν ήμουν πολύ χαρούμενος αλλά το άφησα να φύγω. Η δοξολογία του ήταν πολύ στοχαστική και πολύ ειλικρινής. Μίλησε πολύ για τη μαμά και πόσο σημαντική ήταν για την κοινότητα και πώς ήταν η ψυχή της κοινότητας. Και σε όλη τη διάρκεια της δοξολογίας χώριζε και έκλαιγε. Έτσι, μέχρι εδώ όλα καλά. Ήμουν εντάξει με αυτό. Αλλά μετά κοντά στο τέλος άνοιξε τη γαμημένη του παγίδα και από το πουθενά άρχισε να εκτοξεύει λόγια για τις εξελίξεις της σύγχρονης ιατρικής και για το πώς πρέπει να ακολουθούμε τα πρωτόκολλα του γιατρού και να μην απομακρυνόμαστε από αυτά.

Το σαγόνι μου έσφιξε. Οι γροθιές μου ήταν έτοιμες να πάω στη μάχη. Ήμουν ένα δευτερόλεπτο μακριά από το να τον καταφέρω με τους χειρότερους τρόπους μέσα στην εκκλησία. Μέχρι σήμερα είναι μια από τις μεγαλύτερες τύψεις μου. Ο μόνος λόγος που δεν το έκανα, είναι επειδή με ξάφνιασε αφού έλεγε όλα τα ωραία πράγματα για τη μαμά, μετά χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα για να εγγραφεί, «λέει αυτό που νομίζω ότι λέει». Και την ίδια στιγμή μια αγαπημένη μου φίλη μαμάδων είδε ότι κόντευα να το χάσω, έτσι από πίσω μου άπλωσε το χέρι και απλώς χάιδεψε τον πήχη μου. Και το επόμενο πράγμα που ξέρω ότι ήταν εκτός μικροφώνου. Ήμουν νευριασμένος όλη μέρα. Ακόμα τσαντισμένος σήμερα και δεν κοιμάμαι καθόλου γιατί συνεχίζω να ξαναζώ εκείνη την κηδεία για αυτά τα λόγια. Μετά κατάλαβα ότι έλεγε αυτά τα λόγια για να με χτυπήσει γιατί σταμάτησα τη χημειοθεραπεία και πήρα τη φυσική διαδρομή. Ανεξάρτητα, η δοξολογία δεν είναι μέρος για να προωθήσετε τις μαλακίες αξίες και πεποιθήσεις σας.

Δεν έχω καμία εχθρότητα με αυτό το άτομο. Όλοι λένε ότι είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Το καταλαβαίνω, το βλέπω. Ξέρω ότι είναι καλός άνθρωπος, η γυναίκα του είναι μια απόλυτη αγαπημένη. Αλλά θυμηθείτε ένα πράγμα, δεν χρειάζεται να είστε κακός άνθρωπος για να κάνετε μια λάθος επιλογή ή απόφαση. Και η απόφασή του να μην πει τη μαμά την αλήθεια τον Ιανουάριο είναι απαράδεκτη και κάτι που δεν θα συγχωρήσω ποτέ. Είχε ακόμη και το νεύρο να κακομαθαίνει συνεχώς τους φυσικούς γιατρούς (απαράδεκτο).

Σημείωση σε όλους τους γιατρούς. Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς έχετε κόμπλεξ Θεού. Πρέπει να πάρεις αυτό το κόμπλεξ του Θεού και να το πετάξεις στον κώλο σου. Μισώ να σας το σπάσω, αλλά ο Θεός δεν παίρνει χρήματα για να κάνει μια υπηρεσία ή ένα θαύμα. Η κατώτατη γραμμή είναι ότι είστε υπάλληλος και ο ασθενής είναι ο εργοδότης σας. Ας είμαστε πολύ ξεκάθαροι σε κάτι, δεν έχω τίποτα εναντίον των γιατρών. Τόνοι φίλων και οικογένειας που είναι γιατροί και στον ιατρικό τομέα. Έχω τον απόλυτο σεβασμό. Ναι, μπορεί να το έχω στριμώξει λίγο νωρίτερα σε αυτήν την παράγραφο, αλλά πρέπει επίσης να το εξαερώσω, μην ξεχνάτε.

Η κατώτατη γραμμή είναι αυτή. Είτε πιστεύετε στη σύγχρονη ιατρική είτε σε φυσικές διεξόδους, δεν έχετε το δικαίωμα να λέτε ψέματα (να κρατάτε την αλήθεια) στους ασθενείς σας. Επίσης, δεν έχετε το δικαίωμα να κακολογείτε άλλους γιατρούς ή θεραπείες που μπορεί να διερευνά ο ασθενής. Και ως επί το πλείστον ξέρω ότι οι γιατροί σου λένε την αλήθεια ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο είναι να την ακούσεις.

Στην περίπτωση της μαμάς, ο Δρ δεν είχε το δικαίωμα να καλύψει την κατάστασή της και τη θεραπεία της. Όλοι ξεχνάτε ότι κάθε ασθενής έχει αυτή την άλλη επιλογή. Εκείνο που δεν κάνουν τίποτα. Εάν κάποιος έχει έξι μήνες ζωής και προσφέρετε 1-2% πιθανότητα επιτυχίας εάν κάνει μια συγκεκριμένη θεραπεία, αλλά αυτή η θεραπεία θα καταστρέψει εντελώς το ανοσοποιητικό του σύστημα και θα του αφαιρέσει όλη την ενέργειά του, μπορεί απλώς να αποφασίσει να μην κάνει τίποτα. και περάστε τους τελευταίους έξι μήνες βλέποντας φίλους και οικογένεια.

Έτσι, η μαμά θα μπορούσε εύκολα να είχε αρνηθεί τη θεραπεία (χημειοθεραπεία). Πήρε μια πτήση πίσω στις πολιτείες για να δει την εγγονή, την κόρη της και άλλους φίλους και την οικογένειά της. Και απλά είπε, «σε έξι μήνες αν είναι η ώρα να φύγω, τότε είναι η ώρα να φύγω». . . Αλλά της έκλεψες αυτή την επιλογή. Της έκλεψες τους τελευταίους 6 μήνες της ζωής της.

Θα θεωρώ πάντα τον εαυτό μου υπεύθυνο που δεν τους ανάγκασα να της πουν την αλήθεια τον Φεβρουάριο και αυτό είναι κάτι με το οποίο πρέπει να ζήσω για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Νομίζω ότι οι στίχοι του Γιώργου το λένε καλύτερα για αυτό που πέρασε η μαμά:
“I don't know why nobody told you
I don't know how someone controlled you
I don't know why you were diverted
I don't know how you were inverted
No one alerted you”
Και παρόλο που η κιθάρα του κλαίει απαλά
Η καρδιά μου θα κλαίει επιθετικά!